Margai(-de-bos)
Poa nemoralis
Poaceae Graminaceae
Nom en français : Pâturin des bois.
Descripcioun :Lou margai-de-bos es uno planto proun chanjadisso, generalamen grando, primo e laco, e souvènt en mato dins li bos. Li ramo d'en bas de l'enflourejado soun noumbrouso. A uno courto lengueto (fotò, e pas tant que sus lou dessin de Coste). Se recounèis peréu à sa fueio d'en aut, pulèu longo que part en mountan un pau sus lou coustat. Pèr acò lis anglés i'an douna lou noum de "Heil Hitler grass".
Usanço :Es uno bono erbo pèr lou fedan.
Port : Grando erbo
Taio : 10 à 80 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Poa
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Basso mountagno
- Mountagno mejano
Estànci : Mesoumediterran à Aupen
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Poa nemoralis L., 1753
Jounc-de-froumage
Juncus effusus
Juncaceae
Autre noum : Jounc-de-toumo.
Noms en français : Jonc diffus, Jonc épars.
Descripcioun :Aquéu grand jounc trachis dins li palun, li mueio e li prado umido. Se recounèis majamen que li cambo, pleno, se roumpon eisa au contro dóu jouncas, Juncus inflexus. L'enflourejado es en ventau e li guèno di fueio soun bruno.
Usanço :Coume soun noum lou dis, aquéu jounc servié à passa tèms à estourri li froumage (TdF). Se fasié de clado emé li tijo mounte èron pausa li caiat.
Port : Grando erbo
Taio : 40 à 120 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Juncus
Famiho : Juncaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 2 à 3 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Palun
- Mueio
- Prado umido
- Lono
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Cousmoupoulito
Ref. sc. : Juncus effusus L., 1753